Update vanuit Sydney

Hey guys!

Het is weer een tijdje sinds m'n laatste update en ondanks het enigszins saai lijkende werkende leven hier zijn er toch wat leuke nieuwtjes te vermelden.

In mijn laatste update stond ik op het punt om een trial te doen bij een ontbijt/lunch tentje genaamd “Pistache” en hier werk ik op het moment al ruim twee maanden met veel plezier.
De eigenaresse is een hele lieve en leuke Finse vrouw die haar hele werkende leven in de IT wereld heeft gewerkt en ruim 9 maanden geleden de koffietent heeft overgenomen.
Ondanks haar drive en enthousiasme merkte ik al gauw op dat ik haar en het bedrijfje, ondanks mijn geringe werkervaring in de horeca, goed van dienst kon zijn. Dit bleek wederzijds te zijn want na enkele weken kreeg ik van haar de sleutel en liet ze mij alleen achter om de toko te runnen.
Op het moment run ik doordeweeks alleen de toko en werken we in het weekend samen met nog een andere part-timer.
Het is steeds vaker door toenemende drukte keihard werken omdat ik verantwoordelijk ben voor het maken van de koffie en andere dranken zoals smoothies, het bedienen van gasten en de afwas.
Dit lijkt misschien niet bijzonder veeleisend maar in elke andere soortgelijke toko zijn deze taken onderverdeeld over meerdere personeelsleden. Toch vermaak ik me opperbest en heb ik ongelofelijk veel plezier in het werk en met de huidige kok, een Italiaan die werkelijk zo maf is als een deur.

In dezelfde week dat ik mijn trial had bij Pistache had ik ook een trial bij een Italiaanse bar/diner genaamd Bootleg. Het grappige hieraan is dat ik beide nooit heb aangedaan in mijn zoektocht naar een job. Bij beide kwam ik geregeld voor een take-away koffie en zo is het balletje gaan rollen.

Anyways, werken bij Bootleg, die ik het beste kan omschrijven als een (cocktail)bar waar ze een niet al te groot maar uitstekend menu voeren, was voor mij niet iets totaal nieuws maar wel van een ander niveau dan werken bij het Grandcafe in Almere.
De zeer uitgebreide wijnkaart, de verfijnde Italiaanse gerechten en het verschil in service niveau zijn daar enkele voorbeelden van.
Hetgeen waar ik echter het meeste mee worstelde was de taal.
Mijn eigen onzekerheid, waar ik al mijn hele leven last van heb, werkte dit ook heel erg in de hand en in het begin vroeg ik mij weleens af of ik de taal wel machtig genoeg was om in deze branche te kunnen werken.

Gelukkig bleek dit onterecht en na een tijdje vloog ik daar vol zelfvertrouwen over de vloer. Dusdanig met veel zelfvertrouwen dat ik op een avond een drietal hele leuke Australische meiden heb leren kennen. Ze vroegen me al tijdens mijn dienst of ik niet gezellig met hen een wijntje wilde drinken en dat heb ik na mijn dienst ook gewoon maar gedaan:).
Om een lang verhaal kort te maken, inmiddels ben ik al een aantal weken aan het daten met een van hen en ik vermaak me uitzonderlijk goed met haar.

Sinds een week of drie verblijf ik niet meer in een hostel maar deel ik een woning met 9 andere mensen in een van de meeste bruisende wijken van Sydney genaamd Surry Hills.
Mijn huisgenoten komen, op een drietal na, voornamelijk uit Europa.
De overige drie komen uit India, Argentinië en Vietnam.
Gelukkig heb ik mijn eigen kamer wat best wel heel fijn is als je zes dagen in de week werkt. Mijn huurcontract loopt tot 4 augustus en hierna ga ik dan eindelijk Sydney definitief verlaten.
Via de dochter van de eigenaresse van het café ga ik proberen een farm-job te bemachtigen om op deze manier aan de vereiste te voldoen voor een 2e jaars visum.
Om hiervoor in aanmerking te komen moet je 88 dagen regionaal werk doen en dit kan onder andere bij een vee-bedrijf of fruitplantage.

Nog even terug naar Bootleg.
Sinds begin April is het in verband met renovatieplannen gesloten en waar het in het eerste instantie enkel twee weken dicht zou blijven blijkt nu dat het waarschijnlijk veel langer gaat duren. Voor mij had dit niet zo’n grote impact omdat ik het merendeel van mijn uren maakte bij het café maar mijn collega’s die full-time werkte zitten al enkele weken zonder inkomsten. Het gros van hen gaat er zelfs vanuit dat iedereen ontslagen is en het misschien wel maanden kan gaan duren voordat ze weer heropenen. Dit vermoeden werd bij mij ook versterkt omdat ik dagelijks langs het restaurant loop en er nog niets lijkt te zijn gebeurd.

Dit was voor mij dus aanleiding om op zoek te gaan naar een nieuwe baan voor in de avonduren. Tijdens mijn verblijf in het hostel keek ik dagelijks uit op zowel het café waar ik werk en een naastgelegen restaurant genaamd “Ms Gs”.
Dit restaurant loopt als een trein en zit praktisch elke avond stampvol.
De aankleding ervan is ongelofelijk tof en elke avond galmden de hip-hop/RnB beats door de straat. Echt een super hippe tent waar ik mijzelf dus wel zag werken.
Tijdens de korte rook-pauzes van het café kreeg ik de gelegenheid om zo nu en dan eens een praatje te maken met een van de managers van Ms Gs. Hij kwam op een gegeven moment ook geregeld een bak koffie bij me halen en van het een kwam het ander.

Nadat ik halverwege vorige week mijn cv bij hen had ingeleverd kreeg ik afgelopen zaterdag de gelegenheid mijzelf te bewijzen met een trial van ruim 3.5 uur.
Het was uiteraard wederom afgeladen en als runner heb ik werkelijk mijn benen onder mijn lijf vandaan gerend. Om maar niet te spreken over het feit dat het restaurant inclusief kelder uit 5 niveaus bestaat.
De keuken is in de kelder en ik was samen met een andere collega ervoor verantwoordelijk dat alle gerechten bij de juiste tafels terecht kwamen. Non stop de trap op en af rennen met voedsel dus, heerlijk haha.
Mijn kuiten zijn werkelijk helemaal naar z'n grootje maar het was hartstikke gaaf om te doen.

Direct na mijn trial kreeg ik van diezelfde manager te horen dat ik “Amazing” was en ik was aangenomen. HELL YEAH! Wat een fantastisch gevoel zeg. Deze week krijg ik alle officiële papieren en moet ik hiermee naar het hoofdkwartier van de organisatie die onder andere dit restaurant bestuurd. Deze organisatie heet Merivale en beheerd in Sydney nog een vijftal andere (top)restaurants en de grootste club genaamd “The Ivy’s”. Niet misselijk dus.

Ik zal nu maar afronden want ik betwijfel of ik jullie aandacht met het bovenstaande vast heb weten te houden.

Even nog in het kort hoe het met mij gaat. Met mij gaat het hier eigenlijk uitstekend. Ondanks het vele werken doe ik in mijn vrije tijd een hoop leuke dingen en geniet ik van het leven.

In het maken van koffie, wat hier echt een vak is, heb ik echt een passie gevonden. Normaliter stak ik altijd veel te veel tijd en energie in onzinnige hobby’s zoals gamen maar ik hield altijd de hoop dat ik ooit iets van waarde zou vinden waarin ik mijn gedrevenheid en passie op een goede manier kon gebruiken. Dit lijkt dus te zijn uitgekomen en dat geeft me een heel goed gevoel.
Ook mijn onzekerheid over de Engelse taal is volledig verdwenen en ik kan mij inmiddels net zo goed uitdrukken als in mijn moedertaal.
Misschien zelfs wel beter in het Engels want ik moest zojuist online een Engels woord vertalen naar het Nederlands hahaha.

Hopelijk was het het lezen waard! Allemaal een hele dikke kus van mij!!!